Srbi pišaju na Sarajevo

AP Foto/Michael Stravato, 08.04.1993., žena s pijace se vraća domu kroz tzv. Aleju snajperista

(Za bosanskepoglede.com uredio: NF)

Juče (04.04.2020.), u Bukovini su proslavili rođendan genocidne policije, a na današnji dan (05. 04. 1992.), Sarajevo je vojno blokirano, čime je otpočela najduža opsada jednog grada u modernoj historiji. Tokom opsade ubijeno je 14.011 ljudi, od čega 7.808 u prvoj ratnoj godini, a 3.392 u drugoj godini. Ubijeno je 1.601 dijete,a lakše i teže je ranjeno 50.000 ljudi.

Miodrag Stanisavljević, je jedan od onih Srba koji je na vrijeme progovorio o srbskoj paranoji, zločinima, Omarskoj, opsadi Sarajeva…
Iz zbirke pjesama “Jadi srbske duše”, evo u povodu žalosne godišnjice početka opsade Sarajeva, pjesma “Srbi pišaju na Sarajevo” , prvi put objavljeno u “Republici”, maj 1994. godine,

“Srbi pišaju na Sarajevo
upoređujući
parabole mokraće
s parabolama granata.

Zašto, upitah jednog raskrečenog,
satirete taj grad?

Taj grad je istorijska greška
i mora biti zbrisan
– velio mi pljesnuvši po dupetu top.

I dok ponavlja ‘zemlja srpska, zemlja srpska’
pljuvačkom mi lice prska
– ne on
nego nezgodan suglasnički sklop.”

Zbog ovakve poetike i uopće zbog njegovih stavova koje je otvoreno iznosio, i to onda, na vrijeme, kada je bilo rizično – i karijera, i pisao, i porodica i na kraju krajeva i glava u torbi, Stanisavljević je praktično izbrisan iz srpske književnosti.

Pa sami sada zaključite gdje je problem: u Sarajevu, Bosni i narodu koji je trebao nestati ili u jednoj kulturi što nastavlja pišanje na Bosnu i narod Bošnjaka, slavi zločin i čitav jedan (a i sve nas skupa) narod drži zarobljenim, nedozvoljavajući nam, evo, ni dan danas javno kazivati istinu.

Bože pravde!